Kochał kobiety i skandale. Był reżyserem, aktorem, śpiewał i komponował piosenki. Jego charakterystyczna postać z zawadiackim wąsikiem, w przyciasnej marynarce i śmiesznym meloniku na zawsze weszła do kanonu kina. Mimo, że czasy niemego filmu odeszły w niepamięć, postać niedbale wymachującego bambusową laseczką Chaplina wciąż jest synonimem dobrej komedii.
Charlie swoje pierwsze kroki aktorskie stawiał już jako pięcioletni brzdąc. Jego rodzinny dom był bardzo biedny. Ojciec alkoholik zmarł na marskość wątroby, a matka po przeżytym załamaniu nerwowym została zamknięta w zakładzie psychiatrycznym. Charlie razem z bratem trafił pod skrzydła instytucji opiekuńczych. Jego zły los się odmienił, kiedy wraz z grupą komediową wyemigrował w 1912 roku z Anglii do Stanów Zjednoczonych. Szybko stał się jedną z gwiazd wytwórni Keystone Film Company. Wystąpił między innymi w: "
Zabawnym romansie Charliego i Loloty", "
Brzdącu", "
Duszach na sprzedaż", "
Gorączce złota", "
Cyrku", "
Światłach wielkiego miasta", "
Dzisiejszych czasach", "
Dyktatorze", "
Panu Verdoux", "
Światłach rampy", "
Królu w Nowym Jorku".
Choć najczęściej Charlie kojarzy się z sympatycznym, ale niezbyt przystojnym pechowcem, który nie znajdował uznania w oczach kobiet, to w rzeczywistości był prawdziwym amantem. Czterokrotnie żonaty, przypisywano mu również romanse z najpiękniejszymi gwiazdami kina. Wśród jego zdobyczy wymienia się
Polę Negri,
Ednę Purviance i
Marion Davies. W 1972 roku został uhonorowany Oscarem za całokształt twórczości, a rok później otrzymał statuetkę za muzykę do filmu "
Światła rampy".