W przygotowaniach do filmu, Robert De Niro przeszedł przez serię ćwiczeń i treningów. Wziął nawet udział w trzech prawdziwych walkach z czego wygrał dwie.
Robert De Niro dla zagrania głównej roli w filmie musiał przytyć 60 funtów (27kg).
Aby osiągnąć poczucie braterstwa pomiędzy dwoma głównymi aktorami, De Niro i Pesci mieszkali i trenowali razem przez jakiś czas zanim zaczęły się zdjęcia do filmu.
Sharon Stone była przesłuchiwana do roli Vickie.
Martin Scorsese był w pewnym momencie tak zaskoczony sporym przyrostem masy ciała Roberta De Niro, że z troski o zdrowie aktora rozważał zatrzymanie produkcji filmu.
Kiedy Joey i Jake biorą udział w występie tanecznym jest niedziela 6 sierpnia 1941 roku. W rzeczywistości 6 sierpnia 1941 wypadał we wtorek.
Pod koniec filmu, gdy Jake znajduje się w budce telefonicznej i mówi, że nie będzie w stanie uzbierać 10 tysięcy dolarów, jego usta nie poruszają się.
Gumowa rurka do przenoszenia sztucznej krwi jest widoczna za nosem Janiro, kiedy Jake go uderza.
Podczas sceny w nocnym klubie Jake'a LaMotty, rozgrywającej się w 1956 roku, w tle możemy usłyszeć piosenkę "Come Fly With Me" autorstwa Franka Sinatry, która została nagrana w 1957 roku.
W scenie rozgrywającej się w listopadzie 1947 roku, Jake LaMotta walczy z "wciąż niepokonanym" Billym Foxem. W rzeczywistości Fox przegrał już wcześniej jedną zawodową walkę. Miało to miejsce w lutym 1947 roku, w pojedynku z Gusem Lesnevichem (przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie).
Gdy Jake i Joey próbuje ustawić antenę TV pod koniec filmu, hałas z odbiornika jest różny w zbliżeniach i szerokich ujęciach.
Kiedy Jake LaMotta i Joey siedzą przy stole w kuchni, Jake mówi do Joeya, żeby chwycił ręcznik i go nim uderzył. Gdy Joey podnosi ręcznik, Jake mówi do niego "Now wrap it around your hand", ale pierwsza połowa zdania pada, kiedy Jake nie porusza ustami. Widać to, gdy mężczyzna jest ustawiony od tyłu, przodem w kierunku rozmówcy.
Gdy Vicki LaMotta oznajmia mężowi, że chce rozwodu, mężczyzna stoi na zewnątrz auta i pali cygaro. Pojawia się ono i znika pomiędzy ujęciami.
Gdy Jake LaMotta odwiedza swojego brata w garażu, na zewnątrz można zauważyć hip-hopowe graffiti, których nie było w ówczesnych czasach.
Film mówi, że Jake LaMottaJake LaMotta podczas swojej kariery ani razu nie został znokautowany na ringu. W rzeczywistości bokser został powalony podczas walki z Danny'm Nardico w Coral Gables na Florydzie.
Zdjęcia do filmu kręcono w Culver City i Los Angeles (Kalifornia, USA) oraz w Nowym Jorku (Nowy Jork, USA).
Chociaż w filmie jest tylko kilkanaście minut boksowania, sceny nagrywano przez sześć tygodni.
Oryginalny scenariusz zawierał scenę masturbacji Jake'a w więziennej celi.
Kiedy Jake krzyczy na swoją żonę za źle ugotowany stek, słychać głos sąsiada. Na początku tej sceny nie było w scenariuszu. Okazała się zwykłym przypadkiem, a sąsiad nie wiedział o kręceniu filmu.
Aby w końcowej scenie Jake wydawał się niższy, Scorsese wynajął większy ring.
W scenie sparingu bokserskiego Roberta De Niro i Joe Pesciego w rzeczywistości pierwszy rozbija drugiemu żebro. Podczas gdy Pesci jęczy, Scorsese ucina scenę...
Aby lepiej ukazać kolor krwii na czarno-białym kolorze, użyto czekolady.
W 2004 roku film ten zajął 2 miejsce w rankingu "sportowych filmów wszechczasów" organizowanym przez dziennikarzy piszących o sporcie z całej Ameryki i przedstawicieli kablowego, sportowego kanału telewizyjnego ESPN.
Scena wesela na dachu została wyreżyserowana przez ojca Martina Scorsese, Charlesa Scorsese, ponieważ Martin był w tym czasie chory.
Odgłosy ciosów uzyskano poprzez miażdżenie melonów i pomidorów.
Według Scorsese napisanie scenariusza zajęło tylko dwa tygodnie. Był on pisany na Wyspie Św. Marcina na Karaibach.
Martin Scorsese i autor zdjęć Michael Chapman zdecydowali, że nakręcą film w czarno-białej wersji, choć początkowo towarzyszył im lęk, że będzie to zbyt pretensjonalne. Chcieli jednak zachować autentyczność tego okresu, bowiem pamiętali prasowe artykuły z lat 40. Zależało im także na odróżnieniu swojego filmu od dzieł typu "Rocky".
Film był kręcony w dwóch częściach: najpierw kręcono sceny walk, a potem przerwano produkcję na 2 miesiące, żeby Robert De Niro mógł przybrać na wadze (i dzięki temu zagrać wiarygodnie La Mottę w późniejszym okresie).
Scorsesemu nie podobało się dotychczasowe filmowanie walk bokserskich z perspektywy widowni. To odcinało jego zdaniem widzów od prawdziwej brutalności walk.
Dwupłytowy soundtrack do filmu ukazał się dopiero w 2005 roku. Było to związane z trudnościami z uzyskaniem praw do niektórych piosenek. Scorsese dobierał piosenki, które pamiętał z dzieciństwa spędzonego w Nowym Jorku.
Film uzyskał tytuł "znaczącego dla kultury" i zostal zaliczony przez Bibliotekę Kongresu do prestiżowego National Film Registry.
Zdjęcie do filmu trwały od 16 kwietnia do grudnia 1979 roku.
Aby osiągnąć wizualnie rosnącą desperację i malejący wzrost Jake'a, Martin Scorsese nakręcił późniejsze walki bokserskie w większym ringu.
Producent Irwin Winkler podczas pracy nad filmem miał konflikt z Robertem De Niro. Aktor postanowił przybrać na wadze, aby jeszcze bardziej upodobnić się do starszego LaMotty, na co producent nie chciał się zgodzić ze względu na obawy o zdrowie odtwórcy głównej roli i zaproponował użycie protetyki i makijażu. Mimo to De Niro postawił na swoim.
United Artists nie było w stanie aktywnie promować "Wściekłego byka" w walce o nagrody ze względu na problemy wynikające z finansowej klapy projektu "Wrota niebios".
Sceny domowe były nakręcone na kolorowej taśmie, aby je wyróżnić od reszty filmu, a także ze względu na to, że używane wówczas domowe kamery 8mm były kolorowe.
Joseph LaMotta, brat Jake'a LaMotty, pozwał producentów filmu o odszkodowanie wynoszące 2.5 mln dolarów za pokazanie jego postaci w niekorzystnym świetle.